Erik Satie (1866* – 1925†)
Ar. 1a – 1ère Gymnopédie
Ar. 1b – 2ème Gymnopédie
Ar. 1c – 3ème Gymnopédie
Ar. 1 Trois Gymnopédie
voor cello en harp
De originele piano muziek, gecomponeerd door Erik Satie, is van zichzelf werkelijk schitterend, het is emotioneel en mysterieus, en als het op de harp gespeeld zou worden, zelfs nog meer. Als het mysterieuze van de harp gecombineerd word met de emoties van de cello verword de harp tot het fundament waar de cello op kan zweven. Dit is het best hoorbaar in het eerste van de drie stukken waarin de cello oprecht emotioneel ontroerd.
Om de cello ter wille te zijn moest het werk met een perfecte 5de naar beneden getransponeerd worden en toch blijft de hoogste noot in de reeks een F5 (in het tweede stuk), een moeilijk en dun register van de cello. Je kunt je daarom afvragen, ‘waarom gebruik je geen viool?’ En dat is een goede vraag. Buiten het meest voor de hand liggende antwoord dat er al zoveel arrangementen bestaan van dit werk voor viool, wilde ik graag een donkerdere klank verkennen zonder het werk te veel geweld aan te doen, de transpositie van een 5de naar beneden is dan ook alleen gebeurd om de gekozen instrumentatie ter wille te zijn. Voor mij was dit arrangement een leerschool, eentje die me uitstekend geslaagd lijkt, echter tot op heden is het werk nog niet uitgevoerd.
Ar. 1 Trois Gymnopédie
for violoncello and harp
The original piano music, composed by Erik Satie, is really wonderful on its own, it is emotional and mysterious, when played on the harp it is even more so. When the mysteries of the harp are combined with the emotions of the violoncello the harp becomes the foundation on which the violoncello will float. This is most true of the first of the three pieces in which the violoncello becomes really emotionally evocative.
To accommodate the violoncello the whole of the work is transposed downwards by a perfect 5th and still the highest note of the cycle is a F5 (in the second piece), a difficult and thin register of the instrument. One might say; ‘why not use a violin?’ That is a good question. Besides the obvious answer that many arrangements for violin of this work already exists, I wanted to explore a more dark timbered approach to the work without harming it too much, the transposition by a 5th downwards is then only a compromise of accommodation to the instrumentation of choice. To me creating this arrangement was a learning experience, one that seems quite successfully done to me, however unperformed until this day it remains.
Sample from: Ar. 1b – 2ème Gymnopédie